C                                               Em
Durup düşünmeye zamanın olur mu
                                   F
Yitirmeden anlamaz insan 
                                C       G 
Sevdiklerin yolun sonunda 

C                                      Em
Sarıl her fırsatında o insana
                                     F 
Arkasından ağlayan olma 
                                  C        G
Geri getirmez çok ağlasan da 


Am                                          G
Durur, durur belki baş ucunda 
                                          F
Annen baban kendi çapında 
                             C   G
Abin bile 47 yaşında 

Am                                                 G
Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş 
                                            F
Gün gelince herkesin açılmış, 
                                             C   G
Ama sorarsan hep geç kalınmış 


C                                              Em
Güzel günlerimizin bittiğini sanma 
                                         F
Belki bir daha böylesi olmaz 
                                           C       G 
Ama her bi gün güzel aslında 
C                                                    Em
Yakın durmanın zor olduğu ortada 
                                                    F
Uzak olmak her zaman en kolay
                                      C       G 
Ama en zoru yalnız olunca 


Am                                     Em
Uyur, uyur belki hep yanında 
                                       F
İlk sevgilin kendi solunda 
                                   C       G 
Her hatıra asılı duvarında 

Am                                                       Em
Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş 
                                             F
Gün gelince herkesin açılmış 
                                             C        G 
Ama sorarsan hep geç kalınmış